Road geal greun in Suriname

Zoo, inmiddels ben ik al bijna twee weken in Paramaribo, wat vliegt de tijd. Er is hier ook zoveel te zien en te beleven. Mijn eerste 2 stageweken zit er op. Ik vond het heel spannend, maar had er veel zin in. Mijn stagebegeleidster is erg aardig, ze legt ons alles goed en duidelijk uit. Ook is ze heel realistisch en weet op welke punten ze als stichting nog te kort schieten. We kregen een rondleiding en het viel me op dat het gebouw, buiten de vele airco's, eigenlijk niet veel verschilt van een Nederlands gebouw. De stichting heeft naast dagbesteding voor kinderen met een meervoudige beperking ook een school waar kinderen zitten die worden klaargestoomd voor het speciaal onderwijs. Deze kinderen vallen nu namelijk net buiten de boot, omdat ze meerdere beperkingen hebben. In Suriname is dit nog niet zo goed geregeld als in Nederland. Zo is er hier bijvoorbeeld wel een school voor blinde kinderen en kinderen met een verstandelijke beperking, maar zodra de kinderen beide beperkingen hebben, kunnen ze nergens terecht. Gelukkig vangt de stichting waar wij stage lopen deze kinderen op en bieden ze hen een kans om alsnog door te stromen binnen het onderwijs.
Ik loop stage op de dagbesteding van de stichting. Toen ik hier rondliep werden de verschillen met Nederland al meteen zichtbaar. De begeleiders zijn hier veel directer en strenger naar de kinderen toe, hier moet ik erg aan wennen aangezien ik zo niet ben. Je ziet wel dat de aanpak die ze gebruiken duidelijk is voor de kinderen, ze weten wat ze kunnen verwachten als ze bepaald gedrag vertonen. Ook merk ik dat er veel onwetendheid is over de beperkingen die de kinderen hebben. De meeste begeleiders hebben namelijk geen opleiding gehad en werken aan de hand van ervaringen die ze hebben. Het niveau van de kinderen ligt ook lager dan ik voorheen had gedacht. De meeste kinderen kunnen helemaal niet met je communiceren, dit is erg lastig. Zo ben ik ook al een paar keer geslagen, geknepen en mijn haren hebben er ook al aan moeten geloven. Helaas waren we hier van te voren niet voor gewaarschuwd, maar gelukkig was Amy er steeds om me te redden, thanks! Ondertussen weet ik met welke kinderen ik voorzichtiger moet zijn, waardoor ik het vaak kan ontwijken. Je moet hier dus constant op je hoede zijn.

Verder hebben we ook al veel van Paramaribo zelf gezien. We zijn naar het centrum geweest met de bus. Dit is niet zo'n veolea bus zoals in Nederland, maar een klein, knus, plakkerig busje. Je gaat hier aan de kant van de weg staan en wanneer de bus komt steek je je hand in de lucht, de bus stopt dan en je gaat zitten. Wanneer je op de plaats van bestemming bent duw je op de knop, geef je de chauffeur 1,25 srd (0,27 euro) en stap je uit. Het is heel leuk aangezien je dan tussen de locals zit, meestal als enige blanke. Het centrum is erg gezellig, met verschillende terrasjes aan de waterkant, echt genieten dus! Ook de Hermitage mall, het winkelcentrum hier vlak in de buurt, hebben we al vaak bezocht met onze fietsjes. Je hebt hier leuke winkels en kunt er lekker wat eten en drinken.

Zaterdag was onze eerste stapavond. Nadat we eerst bij twee meisjes wat hadden gedronken, zijn we vertrokken naar ZsaZsaZu. Hier had ik dus echt niet het gevoel dat ik in Suriname was; een dansvloer vol Hollanders. Wel heel gezellig, leuke muziek en veel mensen leren kennen. Ook erg leuk om te kijken naar hoe de Surinamers dansen, dit gaat toch net wat soepeler dan bij ons. De Borgoe (Surinaamse rum) smaakte trouwens ook goed;).

Dinsdag was hier de dag van de revolutie, we hadden daarom vrij van stage en hebben ons eerste kleine tripje gemaakt. We zijn met drie busjes vol met Nederlandse stagiaires richting Overbridge gegaan. Dit is een door netten afgeschermd zwemgebied in de Suriname rivier; hier zitten dus geen Piranha's (zeggen ze). Het is helemaal omringt door bossen wat het natuurlijk erg mooi maakt. Helaas heeft het de hele dag geregend, dit was natuurlijk wel jammer, maar hier is het dan alsnog 30 graden dus niks te klagen.

Nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte over wat ik hier allemaal uitspook. Als ik denk dat Susteren nu helemaal rood, geel, groen is gekleurd krijg ik wel een beetje heimwee. Toch laten we carnaval niet helemaal aan ons voorbij gaan, ons appartementje hangt namelijk vol met rood, geel, groene slingers en de carnavalsgezet is ondertussen ook al gearriveerd hier (bedankt pap en Tim).
Òntsjpoard veul plezeer in de optoch mer met zonne wagen is dea pries al bènne. VV op de rails gedraag uch en kiek oet veur wisselsteuringen (ich zeen de foto's waal versjiene). En de rest natuurlijk ouch eine sjieke vasteloavend gewunsj, geniet dervan!!

Dikke kus vanoet het altied werme Suriname.